BOOM Trikes Test Ride in Andalusië

Welke BOOM Trike is voor mij de meest geschikte?

De 2013 modellen van links naar rechts:

Mustang, Hayabusa, Low Rider Muscle, New Highway, Fighter X11, Mustang Family

 

Testrit

“Explosieven controle! Open uw rugzak alstublieft.” De dame is een beetje geïrriteerd, omdat ik mijn riem met nagels na de fouillering niet snel genoeg naar haar zin in de gesp krijg. Blijkbaar bevat mijn handbagage verdachte objecten. Twee camera’s, laptop, videocamera en objectieven voldoen niet helemaal aan de gebruikelijke bagage. Ik ben onderweg naar Malaga. De vlucht is turbulent, maar na twee uur bewolking zie ik de eerste gaten in het grauwe wit. Wat zal de volgende dag mij brengen? Boom chef Wolfgang Merkle had ons in september uitgenodigd om de 2013 modellen in het zonnige zuiden te testen. Deze kans laten we ons natuurlijk niet ontnemen. Een paar dagen aan de sombere mist ontsnappen en met een Trike door de Sierra Nevada scheuren, dat is wat! Merkle bood zijn handelswaar van oktober tot december 2012 voor een week aan. Het Trike-seizoen is in Duitsland voorbij. De juiste tijd om de modellen voor het komende seizoen onder de loep te nemen. Booms event manager Reinhold Mack alias Reno is verantwoordelijk voor de overdracht van de Trikes aan de groep. Voordat we alle zeven vanuit alle richtingen in Duitsland en Oostenrijk bij elkaar zijn, duurt enkele uren. Reno zegt dat twee stellen met een Trike moeten rijden. De ogen van Gerd Werner van Werner’s Trike Shop beginnen al te glimmen. Wij geloven nog steeds dat hij een grapje maakt totdat we op het parkeerdek geconfronteerd worden met twee Trikes en een kleine auto. We hebben allemaal een enorme hoeveelheid bagage, want we hebben onze helmen en motorkleding bij ons. De Family en de Mustang bieden echter een aanzienlijke bagageruimte en de rest wordt bovenop vastgebonden. De drie overige personen vouwen zich op in Reno’s kleine auto, de koffers tussen de benen. Op weg naar het Landhuis in Frigiliana.

De laatste kilometer strompelen we over handgemaakte betonnen platen. De auto slipt meerdere keren wat Reno met slechts een schouderophalen afdoet.

Het landhuis met zeven kamers, terrassen, zwembad en barbecue is fantastisch: Achter ons de uitlopers van de Sierra Nevada, voor ons de zee en het uitzicht op Frigiliana, een van de beroemde witte dorpen. Twee andere stellen waren al voor ons aangekomen. Wij zijn nu met twaalf personen. Mijn medereizigers weten niets van mijn plannen. Als geroutineerde Trikebestuurder met veel ervaring op verschillende modellen moeten zij me hun indrukken en ervaringen vertellen. Voor een proefrit is het te laat, het wordt al donker. We hebben allemaal nauwelijks iets gegeten en daarom enorme honger. Tegen kostprijs is de barbecue al voorbereid, de andere dagen moet de groep zelf koken. Maar wat is beter voor het groepsgevoel dan gezamenlijk koken en eten? Meteen komt het verschil tussen de seksen naar boven: de mannen bouwen een vuur en de vrouwen de salade. Alleen Ralph uit zich als amateur-kok en gaat ermee akkoord om de volgende dag met de pollepel te zwaaien.

Het is nog schemerig wanneer ik de volgende ochtend wakker word en vol verwachting kijk ik uit het raam. Bewolkt. Niet helemaal wat ik had gehoopt, maar ook niet heel slecht. Nog voordat alle anderen uit hun ligplaatsen zijn gekropen ga ik samen met Reno de Mustang vol tanken.

Ik vind het naar om toe te geven, maar dit is de eerste keer dat ik op een echte Trike rij. Mij leek een automaat om mee te beginnen het handigst en ik kon er ook meteen gemakkelijk mee omgaan. De Trike heeft rechts een handrem, zoals ik van mijn Vespa 250cc ben gewend, die ook een automatische transmissie heeft. De hersenen kunnen dus gelijk weer op de automatische piloot voor zover het de werking van de Trike betreft. Dit vertrouwde gevoel heb ik echter niet zo lang. Het voelt op de een of andere manier tusseneen auto en scooter in. Reno, die achter me zat, herinnerde me er soms aan dat de achterkant een beetje breder is dan ik blijkbaar besefte. Omdat we alleen maar wilden tanken heb ik de camera achter gelaten in het landhuis en krijg onmiddellijk het bewijs van deze grote fout. Bij het tankstation worden we omringd door een enthousiaste groep vrouwen. Allemaal halen ze hun camera te voorschijn. Ze willen ook een keer er op zitten. Reno stap af. Knip, knip. “Kom er ook af,”, zegt hij tegen me, “dan zijn ze sneller klaar met fotograferen.” Uiteindelijk duwen ze ons nog hun camera’s in onze handen, zodat wij foto’s kunnen nemen voor in hun poëzie album. Wat een lol, en ik heb mijn eigen camera niet bij me! Weer terug in het landhuis staan mijn testrijders klaar, maar het weer wil niet meewerken. Het regent. Steeds weer kijken we naar de hemel. “Verderop is er blauwe lucht! Daar moeten we naartoe, naar de blauwe lucht. “Dus richting Malaga en vervolgens de bergen uit. Onderweg krijgen we vaak een douche. Ik zit met Regina achterop op de Family, omdat ik denk dat die het geschiktst is voor gebruik op dit soort wegen. De weg wordt steeds smaller en kronkeliger, en we rijden langs steile hellingen met olijf-en mangobomen. De weg dwingt ons onverbiddelijk richting de inktzwarte lucht. We overleggen kort en besluiten terug te keren. Op weg naar huis worden we nat, vies en door-en-door koud, maar de eerste (co-) rij-ervaring hebben we gehad.

 

Helmut en Brigitte Gerster van Steyr Opper-Oostenrijk

Voertuig: Low Rider Muscle

HelmutHelmut: “Om zelf te rijden is de Low Rider zeer aangenaam, heel praktisch om mee om te gaan. Hij heeft een goed toerentalbereik en de overbrengingsverhoudingen zijn perfect. Mijn persoonlijke favoriet is echter de Mustang ST1, een zeer succesvolle Trike. Ook ideaal voor de verhuur. Het is zowel voor beginners als gevorderden de ideale trike.”

BrigitteBrigitte: “Als passagier zit je ontspannen, maar de rijwind is vrij intens. Voor angstige mensen is de Low Rider misschien minder geschikt, dan is de Mustang beter omdat die een diepere zit heeft en daardoor meer steun geeft. De Low Rider en de Fighter hebben echter het voordeel dat je bij een lengte van slechts 1,65 meter nog steeds over de bestuurder heen kunt kijken. Bij de Mustang, mijn persoonlijke favoriet, moet ik langs de bestuurder heen kijken, maar ik voel me veiliger achterop en heb niet zo’n last van de rijwind.”

Specificaties:

1,6 liter viercilinder In-lijn motor,
100 Pk/74 kWh.

’s Nachts fluit de wind rond het huis en de regen klettert tegen het raam. Zo was het niet afgesproken met het weer! De volgende ochtend is het terras nat, maar de lucht is blauw en wit. Deze keer ziet het er goed uit in de bergen, net boven de zee hangt een grijze wolkendeken. Ronda is de tour bestemming van deze dag. De voertuigen worden omgewisseld en opnieuw gaat het met krassen op de beenbeugels via de betonnen weg omhoog. In dit Spaanse gebied zijn snelheidswerende hobbels zeer populair. De schokdempers worden hier tot het uiterste beproefd. De vorige dag had het linker spatbord van de Hayabusa het opgegeven en moest Reno kort na de start weer terug. Nu zijn we in volle bezetting onderweg, de Hayabusa nog steeds met maar een spatbord, wat er als een mix van een formule 1 auto en een trike uitziet. Ronda ligt op 160 kilometer naar het westen in de bergen. We moeten een deel van de route via de snelweg rijden. Om te tanken stoppen we bij een pompstation. Nu is mijn tijd gekomen: ik willen de komende kilometers op de New Highway rijden. Om de kwaliteit van de duozit te testen ben ik tot hier achterop bij Ralph meegereden. Hij legt mij kort de bediening uit. Ik realiseer me snel dat noch mijn auto, noch mijn fiets of scooter zo perfect past.

Na de eerste paar meter grijp ik met mijn rechterhand in de leegte. Mis, daar zat toch gisteren de handrem! Hopelijk vergeten ik dat onderweg niet. Ik rij een testrondje bij het benzinestation. “Ralph, durf je het aan om bij mij achterop mee te rijden?”

Hij haalt zijn schouders op: “het is niet anders, toch? “Ik vind dat ontzettend moedig. De anderen stellen voor om als oefening eerst een paar kilometer op de snelweg te rijden. Ik worstel een tijdje met de versnelling, tot ik ontdek dat ik de koppeling tot het einde moet indrukken.

We rijden van de snelweg af en zoeven over fantastische bochtige weggetjes langs weelderige groene hellingen en olijfgaarden. Wat een geweldig gebied om de zes trikes te testen! Zo klimmen we langzaam naar een hoogte van 1200 meter in een ongelooflijk berglandschap. De motor van de New Highway is ondanks zijn 79 pk elastisch genoeg om zonder veel te schakelen de bochtige wegen te bedwingen. Op een gegeven moment merk ik dat de vingers van mijn rechterhand beginnen te slapen, de gashendel is net te stug voor een delicate vrouwelijke hand. Blijkbaar heb ik hier te maken met een oud productie-model. Er is mij beloofd dat het bij de nieuwe afstelling een stuk makkelijker zal gaan.

Ronda, Spanje

Alleen voor mensen zonder hoogtevrees: de stad Ronda met fenomenaal uitzicht.

Een half uur later bereiken we Ronda. Deze plaats is beroemd vanwege de ligging op een rotsachtige klif, vanwaar het naar schatting tweehonderd meter recht de diepte in gaat. Een smalle kloof verdeelt de plaats in tweeen. De twee wijken zijn met elkaar verbonden door een uitdagende brug. Niets voor mensen met hoogtevrees. We zijn erg onder de indruk. De lange rit was de moeite waard. Terug nemen we een andere route met bredere wegen, omdat we niet te laat thuis willen komen en het liefst nog in het laatste licht willen rijden. Beneden in het dal rijden we door prachtige geurige sinaasappelboomgaarden. Een deel van de groep gaat inkopen doen. De Family Trike is de pakezel en natuurlijk absoluut geschikt voor deze taak.

Terug op de boerderij steken we de met draken versierde houtkachel aan. Het is te koud om nog op de veranda van het uitzicht op de verlichte Frigiliana te genieten. De avond gaat met koken en interviews met mijn test-rijders en -rijdsters voorbij. Zij hebben nog een paar dagen vrij, ik moet helaas terug naar het mistige Duitsland. Wij nemen hartelijk afscheid.

Reno, de lieverd, zal samen met mij de volgende ochtend om vier uur opstaan om me naar het vliegveld te brengen . Als ik een beetje meer ervaring heb mag ik op zijn baby rijden, de Hayabusa. Met racemotoren ben ik bekender, in mijn jeugd heb ik BMW gereden dus dit moet ook geen probleem zijn. Hasta la vista, Andalusië!

Samengevat

Als algemene favoriet is de Mustang met zijn wendbaar, sportieve rijeigenschappen en geavanceerde frame uit de bus gekomen. De automatische trike is met zijn 1,1 liter moter wellicht niet de snelste, maar kan ook door beginners heerlijk gemakkelijke worden bereden.

De New Highway Trike spreekt optisch door zijn ronde vormen aan. De 1.1 liter versie verlangt met 79 pk wel een hoger toerental voor hogere snelheden. Wie houdt van gezellig toeren door het land wordt door zijn zuinige gedrag beloond. Voor gezinnen met twee tot drie personen biedt zich absoluut de Family aan, die ook door de verwisselbare achterbank als een zeer comfortabel tweezitter om te bouwen is. Zijn bagageruimte is enorm en laat zelfs mijn tien kilo zware fotorugzak moeiteloos in een hoekje verdwijnen. De Low Rider is de favoriet van de Classic-fans en de Fighter met zijn 2.0 liter motor en 140 pk is de lange afstand specialist. Spoorstabiel, sprint weg met veel kracht, maar niet zo wendbaar als de Mustang. En voor de egotrip en een hoog adrenalinegehalte zorgt de volkomen familieongeschikte, maar Hennygeile Hayabusa met zijn 200 pk.

Neem contact op